Podcast Enkhuizen, deel 1

 

Voice over:

Welkom bij deze Podcast voor gemeenten van het programma aardgasvrije wijken.

Om van elkaar te leren gaan we in gesprek met gemeenten die werken aan het aardgasvrij maken van wijken. Luister mee als zij ons vertellen over hun projecten, ervaringen en plannen.

René Schellekens:

Ik ben in Enkhuizen bij de proeftuin Gommerwijk West. Deze podcast is een onderdeel van een drieluik, waarin ik de gemeente, de energie coöperatie en een inwoner spreek. In deze aflevering spreek ik Mark Brattinga van de gemeente Enkhuizen die werkt voor de organisatie SED als programmamanager Duurzaamheid.

 

• René: Heel mooi om elkaar hier te zien aan De Gouw 32.

• Mark: Ja, ja. Leuk!

 

• René: Mijn eerste vraag is eigenlijk: Wat is de SED precies?

• Mark: De SED is een ambtelijke fusie tussen drie gemeentes. De gemeente Stede Broec, Enkhuizen en Drechterland. En wij ondersteunen de drie gemeentes en de gemeenteraden in de opgave die hier voorlicht.

 

• René: We hebben hier de proeftuin Gommerwijk West en daar heb jij, als programmamanager Duurzaamheid, heb jij daar een rol in. Kan jij een beetje weergeven wat voor een rol dat precies is?

• Mark: Die rol is ontstaan in 2021. Toen kwam eigenlijk het idee. Mijn collega Nico Koelman was daarmee aan de slag. Die was met de transitievisie warmte bezig. Die had contacten met buurtwarmte en in mei kwam op een gegeven moment een plan. In april/mei een plan naar voren van: hé, dit initiatief zou dat mogelijk een initiatief zijn wat we kunnen aanmelden bij de proeftuin aardgasvrije wijken.
• René: ja.
• Mark: Ik raakte daar ook enorm enthousiast over. Dat is hartstikke leuk, want het is een heel mooi verhaal wat hier ligt. Het idee erachter. Een zeer laag temperatuur warmtenet, het gebruik maken van restwarmte van een bollenbedrijf, die veel koeling nodig heeft en dan ga je ook door naar een isolatiemaatregel bij bewoners die nodig is, om dit vorm te geven. Dit past heel goed in dit verhaal.

 

• René: Kun je ook een kleine omschrijving geven van wat voor wijk dit precies is?

• Mark: Ja, het is een wijk die medio 1990 is gebouwd. Dat is alweer een redelijke op leeftijd wijk. Maar alles is relatief. Maar er zit wel een mate van isolatie in. En wat je ook ziet, is dat, het is over het algemeen particulier bezit.

 

• René: We zijn hier in een van die woningen?

• Mark: Ja, we zijn hier bij de woning van Ad.
• René: Die ik zou direct nog spreek.
• Mark: En, toen hebben we dit met onze wethouder besproken van de gemeente Enkhuizen en die vond het een ontzettend leuk idee. En ik heb wel gezegd dat het aanvragen van een proeftuin, dat heb ik al een keer eerder mogen meemaken bij de gemeente Purmerend, dat is niet eenvoudig. Dat is best wel een klus. Dus dat moeten we goed organiseren en dat hebben we dus gedaan en ja ik heb eigenlijk heel veel tijd daar zelf ook in moeten stoppen. Wij hebben hulp ingeroepen bij Overmorgen, onder andere.  Samen met buurtwarmte hebben alle stukken en beantwoording gedaan.

 

• René: In principe is dit ook een burgerinitiatief vanuit, ja, of ik het een energie coöperatie of wat moet noemen, maar buurtwarmte Enhuizen?

• Mark: Ja, ja. Zij zeggen ook, dat zullen ze straks misschien ook wel zeggen, voor bewoners, door bewoners. Het is onze opgave.

 

• René: Het is onze opgave. Hoe staan jullie daar  als SED of als gemeente Enkhuizen in?

• Mark: Nou ik vind dat heel erg mooi. En wat wij eigenlijk proberen te doen is, zoveel mogelijk te helpen en te ondersteunen in hun opgave.

 

• René: Want hoe is die samenwerking dan met buurtwarmte? En dan vooral ook richting de inwoners van Gommerswijk West.

• Mark: Nou wat je ziet bijvoorbeeld, dat wij vooral contact hebben met Ad en de bestuursleden. En wij zijn dan, ik heb bijvoorbeeld een communicatie adviseur die ik heb gevraagd help mee als het gaat om communicatievraagstukken. Zelf denken we ook mee in adviezen. Maar toch laat ik elke keer het bestuur van buurtwarmte eigenlijk vooraan staan. Dus als er bijvoorbeeld een bijeenkomst is dan wil best wel even kort wat zeggen. Maar het is hun bijeenkomst, het is hun presentatie, hun verhaal en wij ondersteunen dat.

 

• René: Is het dan voor de inwoners ook buurtwarmte die dit project trekt?

• Mark: Ja, dat wil ik wel zo laten zien en tegelijkertijd speelt ook mee dat dit is natuurlijk een opgave, een project, maar er zijn meerdere projecten, wat ik zeg, het is een miljoenenproject wat jullie aan het realiseren zijn. En het zijn mensen die dat niet al jaren doen, zoals bij een bedrijf.

 

• René: Buurtwarmte zijn dat vrijwilligers? Of worden die betaald?

• Mark: Ze worden niet betaald, ze zijn vrijwillig. Dat is ook een van de redenen waarom ik er veel waardering voor heb. Persoonlijk heb ik gewoon heel veel waardering voor het feit dat mensen hun tijd er in gaan stoppen en ja dat is gewoon heel bijzonder. En zeker als je kijkt naar Ad, die is daar eigenlijk gewoon de hele dag mee bezig.

 

• René: Dat is natuurlijk fantastisch, he? Dat mensen dat willen doen. Volgens mij heb je dan ook, ben je niet bang voor een zeker afbreukrisico wat daar dan zit als mensen niet professioneel, ja gewoon betaald worden voor de diensten die ze leveren?

• Mark: Ik ben daar niet zo bang voor. Omdat, je bent eigenlijk intrinsiek gemotiveerd, om zo te zeggen. En ik snap dat ook wel, dat je. Ik heb dat zelf ook, dat je bepaalde dingen gewoon doet vanuit iets, dat je zegt ik wil graag dat dit gebeurd, en dan ben je een vrijwilliger. Dus nee dat denk ik niet, maar wat je wel ziet, is dat je moet wel zorgen dat de omstandigheden, de risico’s die je voorziet, dat je daar met buurtwarmte en dat vind ik ook ondersteuning en bijvoorbeeld hoe run je nou zo’n project, dat we daar proberen zoveel mogelijk de risico’s te ondervangen dat er dingen mis gaan.

 

• René: Want geven jullie dan, je hebt het over faciliteren, ondersteunen. Geven jullie dan de regie echt uit handen aan buurtwarmte?

• Mark: Nou, wat we hebben afgesproken, dat is wel leuk, we hebben een intentieovereenkomst met elkaar afgesproken. Dat is de intentieovereenkomst tussen Karel Bol Bloemen, Gemeente Enkhuizen en buurtwarmte. Daarin hebben we gezegd, we gaan met z’n drieën een wijkuitvoeringsplan maken. Dat wijkuitvoeringsplan, overigens wat is de definitie van een wijkuitvoeringsplan, maar voor ons is dat, dat we dan echt alles hebben uitgewerkt en dat buurtwarmte bij wijze van spreken naar de bank kan gaan, mogen wij een lening, we gaan de subsidie van de proeftuin beschikbaar stellen en we gaan het doen. En we hebben een goed verhaal. Dat hebben we gezegd. Dat gaan we samen doen.

Dus we hebben gezegd dat gaan we in een soort bouwteam constructie  doen met private partijen. Als dat klaar is, dan hebben we ook gezegd, dan gaat de rol van de gemeente, wordt anders. Want dan gaat buurtwarmte natuurlijk al die contracten aan enzovoorts en dan doen wij een stapje terug.  En gaan wij vooral, jawel, meer in de faciliterende rol en tegelijkertijd hebben natuurlijk die subsidie die moeten we geven aan, die gaan we dan ook overdragen. Overigens is dat ook niet zo eenvoudig.

• René: Dat soort dingen is nooit eenvoudig.
• Mark: Dat is juridisch. Daar hebben we ook weer hulp van een andere proeftuin in Drimmelen. Waarvan we zeggen die hebben dat al een keer gedaan. Dus dat zijn we eigenlijk allemaal aan het organiseren.

 

• René: Ik vind het ook mooi om te horen dat je samenwerkt met een andere proeftuin die, die ervaring al heeft. Daar word ik wel enthousiast van. Wat ik wel ook belangrijk vind. Uiteindelijk gaat het om de inwoners van de wijk, om die mee te krijgen in dit hele traject. En als je dat dan zo doet dan is buurtwarmte degene die met al die inwoners communiceert. Mensen weten vast wel dat de gemeente betrokken is, neem ik aan? Hoor je daar wel eens iets van terug van de inwoners op die manier of gaat dat altijd via buurtwarmte? Hoe werkt dat?

• Mark: Dat gaat altijd eigenlijk via buurtwarmte. Dus dit zijn geen bewoners, die dan bijvoorbeeld naar ons toekomen en direct of indirect daar iets over zeggen.  Nee.

 

• René: Wat ik net ook nog even voorbij hoorde komen, is Karel Bol Bloemen. Mensen die dit horen, denken Karel Bol Bloemen wat is dat nou. Dat is, als ik het goed heb begrepen een bloembollen kweker toch?

• Mark: Nee het is een stelenkweker.
• René: Stekenkweker, wat is dat dan?
• Mark: Zij hebben bollen en uit die bollen komt een bloem met een steel en die bloemen en die steel eigenlijk, wat wij bij de bloemist ook halen, dat verkopen ze. En die bollen, die worden vervolgens weer goed behandeld om weer een bloem met een steel te kunnen maken. Dus, dat is wat zij doen. Ze verkopen dus geen bollen.

 

• René: Vandaar dat ze Bol Bloemen heten, in plaats van bloembollen? Kijk nou snap ik het. Dat is ook goed om te weten. Daar is veel warmte en koelte enzo bij nodig?

• Mark: Ja, Karel Bol Bloemen heeft een warmte- koudeopslag, een WKO, daar kan je warmte en koude, je hebt twee bronnen. En het idee is, dat we zeggen,  kunnen wij geen gebruik maken van de bestaande WKO van Karel Bol Bloemen. Nou dat zijn we aan het verkennen met elkaar. Wat kan dan. En Karel Bol Bloemen heeft warmte nodig en koude en wij hebben warmte nodig, maar misschien ook een beetje koude.

 

• René: Als je dan zegt verkennen met elkaar? Dan is dat de gemeente samen met buurtwarmte die dat met Karel Bol Bloemen bespreekt of is dat dan weer alleen de gemeente?

• Mark: Wat je ziet, is we hebben eigenlijk een bouwteam en daar zit Karel Bol Bloemen bijvoorbeeld niet in, zijn wel partij in deze uitwerking. Maar wij werken zeg maar technisch verder uit met allerlei varianten en dat bespreken we dan met de directie van Karel Bol Bloemen en daar komt dan bijvoorbeeld een variant uit, van dit hebben we gezien. Zij krijgen dan ook een beter inzicht, dat is een voordeel voor hun, ze krijgen een beter inzicht in hoe hun warmte en koude balans eruit ziet. Dat zoeken we helemaal voor ze uit. En vervolgens gaan we dit natuurlijk verder uitwerken in eigenlijk een business case. Er zit uiteindelijk ook een financieel voordeel aan het verhaal dat Karel Bol Bloemen hierin meedoet. En het moet ook een financieel voordeel zijn voor de bewoners.

 

 

• René: Maakt het dat ook leuker voor de bewoners of makkelijker om mee te doen als je weet dat een lokaal bedrijf uiteindelijk mee gaat werken in dit traject of heb je niet het idee of dat iets uit maakt?

• Mark: Nou, misschien maakt het ‘t wel moeilijker. Want, ik vind het een heel leuk idee. Omdat je kijkt natuurlijk ook naar ondernemers in het gebied. En je kan misschien de verbinding maken tussen de transitie in de gebouwde omgeving naar aardgasvrij en ondernemers. Dus er zijn allerlei warmtebronnen bij ondernemers te vinden. Dat is vanuit het perspectief vanuit de gemeente een hele interessante. Dit kan een voorbeeld zijn voor meer bedrijven. We hebben meer van dit soort bedrijven, die ook veel met koeling werken. En tegelijkertijd zie je dat bij bewoners de zorg ontstaat van Ja maar, wij zijn straks misschien wel meer afhankelijk van een private onderneming en in hoeverre is dat een stabiele factor in de toekomst. Die zorgen zijn er bijvoorbeeld wel. En dat snap ik ook weer.

 

• René: En die worden dus ook uitgesproken door de inwoners?

• Mark: Ja, zeker

 

• René: komt dat dan ook weer bij jullie als gemeente terecht? Want ik kan mij voorstellen dat, bijvoorbeeld het bestuur van de gemeente denkt, dat is inderdaad wel riskant.

• Mark: Op dat niveau wordt onze wethouder nog niet betrokken. Wel zie je dat buurtwarmte dus ook met die vragen speelt en we zijn er ook transparant in dat we buurtwarmte de antwoorden vragen. We hebben het er natuurlijk met elkaar over. Van hoe kan je nou zorgen dat je toch een bepaalde mate van, eigenlijk vertrouwen krijgt in deze oplossing? Daar zijn we ook, eigenlijk zeg je van het is een risico. Stel je voor dat het bedrijf over twee jaar niet meer bestaat, wat niet waar is, maar dat zou zo maar kunnen. Ik zeg altijd zo, een benoemd risico is een beheerst risico. Want dan ga je namelijk ook nadenken over, maar wat zijn dan de maatregelen die je neemt, welke consequenties heeft dat. En dat werken we nu ook uit.

 

• René: Dat werken jullie samen ook weer uit met buurtwarmte?

• Mark: Met buurtwarmte en daar hebben we het natuurlijk met Karel Bol Bloemen ook over.

 

• René: Dat lijkt mij logisch.

• Mark; Ja dat. Zo gaat dat dan in zo’n interactie. Maar je zal zien. Die blijft nog wel, deze vraag, blijft bijvoorbeeld wel terugkomen.

 

• René: Even weer terug naar de inwoners van de wijk. Er zijn allerlei communicatiemomenten, bijeenkomsten die georganiseerd worden. Waarvan je daarstraks al zei “Nou ja, als buurtwarmte wil dat ik ook wat kom vertellen, dan kom ik.” Er zullen vast ook brieven ofzo uitgestuurd worden. Is dat dan altijd enkel vanuit buurtwarmte bijvoorbeeld het logo op zo’n brief?  Of staat daar ook het gemeentelogo op? Of hoe werkt dat? Hoe doen jullie dat?

• Mark: Nou, om eerlijk te zijn, misschien is het ook goed om te benoemen, wij werken dat wijkuitvoeringsplan nu uit met subsidie van de provincie. Een van de subsidie vereiste is, als je publiceert, iets publiceert dan moet je dan ook even de provincie benoemen. Dus dat hoort er allemaal bij.
• René: logisch
• Mark: Bij deze.
• René: Nood Holland he?
• Mark: Provincie Noord Holland. Dat is wel fijn dat ze dat doen. Tegelijkertijd, wij kijken gewoon mee. Je ziet, we lezen altijd even mee. Ad vraagt ook wil je even meelezen en soms zit er een stukje van de gemeente bij. Dus dat doen we vooral samen. Maar dat is wel, het logo van buurtwarmte zit erop. Het logo van de gemeente staat altijd in de communicatie, in de nieuwsbrief en het logo van de provincie trouwens ook. Je ziet, we doen dat en we doen dat steeds beter. Dat is wel leuk.

 

• René: Want je bent bij die beenkomsten soms aanwezig. Kun je een beetje de sfeer scheppen, even omschrijven van zo’n eerste bijeenkomst waar je bij was? Hoe ging dat, hoe werd daar gereageerd bijvoorbeeld?

• Mark: Vorig jaar hadden we een ledenvergadering bij Karel Bol Bloemen in het gebouw. En dan zie je toch dat er best wel heel veel bewoners komen. Ik was ook heel erg onder de indruk, dat toen we eigenlijk we begonnen en er een, toen zijn we ook met leden begonnen, eind 2021, dat we heel snel al boven de 100 leden hadden en we hebben het hier over een totale wijkomvang van 270 woningeigenaren. Dat is meteen al een hele grote percentage. Dat is iets wat je dan ziet. Er is veel betrokkenheid. Deze zomer hebben we een bijeenkomst gehad de kerk in het midden van de buurt en dat was ook heel goed bezocht en mensen zijn heel nieuwsgierig, ook van hoe gaat het er dan uitzien? En eigenlijk is dat is ook een beetje het dilemma waar we nu in zitten, want we zijn nu natuurlijk dingen aan het uitzoeken en ze willen al morgen weten, wat kost het nou? En hoe gaat het eruitzien enzo?

 

• René: Ik neem aan dat de inwoners zelf bij dat uitzoeken betrokken worden, zijn? Via buurtwarmte wellicht of op een ander manier. Dat ze zelf al dingen aan het uitzoeken zijn? Als je nu kijkt naar, je hebt die wijk, je hebt die inwoners, het plan is helder. Volgens mij is het lage temperatuur warmte die jullie willen gaan leveren?

• Mark: Ja

 

• René: Ja, dat vraagt nogal wat voor de isolatie van woningen en de installatie die in woningen zijn. Ik zie hier nog radiatoren hangen. Dan denk ik, nou Ad heeft nog wat te doen straks. Ik vraag mij dan af, hoe gaat dat precies? Je hebt die afspraak heb je met buurtwarmte, daar spreken jullie mee. De inwoners die hebben ook weer die contacten met buurtwarmte en ik kan mij ook voorstellen dat er wel mensen zijn die denken dat gaat mij een aardige investering kosten en die zich wat zorgen maken en dan misschien buurtwarmte overslaan en toch even bij de gemeente te rade gaan. Zo van “Wat gaan we hier nu precies doen?” Gebeurd dat? Of is buurtwarmte dusdanig vertrouwd bij de bewoners dat ze al hun vragen daar gewoon stellen?

• Mark: Nou, misschien even goed om de taakverdeling, want we hebben wel een taakverdeling bedacht. En de taakverdeling is enerzijds het onderzoek wat moet gebeuren bij Karel Bol Bloemen. De techniek. Daar zit een warmtenet verhaal. Dus dat. Dat is meer civiel. Dat zit in het bouwteam met name en dan hebben we een installateur. Schouten techniek willen we daarvoor gaan inzetten. En denkt met ons mee. Wat je ziet is dat, de maatregelen die in de woningen getroffen moeten worden, bijvoorbeeld de isolatiemaatregelen dat is echt de rol van buurtwarmte en buurtwarmte is nu energiecoaches aan het opleiden. Die kunnen dat doen. Ook met subsidiegeld. Dat is hartstikke leuk. Ze hebben zeven energiecoaches al opgeleid. En die gaan dan de woningen in. En die gaan kijken, natuurlijk, wat zijn de isolatiemaatregelingen. Dus dat is weer het directe contact met de bewoners in de wijk. Dat ligt daar. En wat ik ook wel leuk vind is, je hebt het buiten gezien, het spandoek “Zet ‘m op 50”. En dat heeft ook Schouten techniek voorgesteld. Die zeiden: “Ja weet je, wij kunnen zo hard rekenen aan een woning met alle isolatiemaatregelingen en dan is het vaak toch niet goed.” Het beste is gewoon om eigenlijk je cv ketel naar 50 te zetten en dan gaan we gewoon, dan ga je deze winter ervaren waar is het te koud. Als het niet goed gaat, dan bel je ons. Dan gaan we natuurlijk de cv ketel omhoog zetten dat het niet koud is. Dan heb je wel heel scherp, waar zitten dan de problemen in de woning.

 

• René: Ik vind dat een heel goed idee.

• Mark: heel Praktisch

• René: Ik denk ook dat dit heel praktisch met de inwoners gecommuniceerd is. Dit is de rede waarom we vinden dat je op 50 moet gaan zitten.

• Mark: En dan gaan die energiecoaches dan mee de buurt in . Die gaan dat dan doen samen met de bewoners.

 

• René: Ik zie ook dat het een enthousiaste buurt is. Want ik kijk hier naar buiten en ik zie alleen maar daken met zonnepanelen erop. Is dat dat reden waarom ook voor deze wijk gekozen is? Of? Dat ze enthousiast zijn?

• Mark: Dat zou je natuurlijk ook aan Ad kunnen vragen.
• René: O, dat ga ik ook zeker doen.
• Mark: Ik denk wel, Ad zegt dat ook wel. Dat dit wel een wijk is, waar veel draagvlak is. En ook draagkracht. Dat zie je ook wel. Dat is in Enkhuizen, hier wonen mensen die gemiddeld ook die uitgaves kunnen doen om zonnepanelen te kunnen  investeren enzo. Ik denk dat dat wel meehelpt.

 

• René: Top! Dat klinkt allemaal hartstikke goed. Ik ben ook heel benieuwd wat Ad en de inwoner van de wijk straks gaat zeggen, van hoe ze dit allemaal beleven.

                Voor nu wil ik jou hartstikke bedanken voor de inbreng. Ik vond het een mooi verhaal en ik vind het ook inspirerend hoe je samen met buurtwarmte werkt. Dankjewel.

• Mark: Graag gedaan.

 

Voice over:

Deze podcast is opgenomen door het programma Aardgasvrije Wijken. We danken alle mensen die voor en achter de schermen hebben meegewerkt. Deze en andere afleveringen kun je terugluisteren op www.aardgasvrijewijken.nl.

 

Podcast Enkhuizen, deel 2

Voice over:

Welkom bij deze Podcast voor gemeenten van het programma aardgasvrije wijken.

Om van elkaar te leren gaan we in gesprek met gemeenten die werken aan het aardgasvrij maken van wijken. Luister mee als zij ons vertellen over hun projecten, ervaringen en plannen.

 

René Schellekens:

Ik ben in Enkhuizen bij de proeftuin Gommerwijk West. Deze podcast is een onderdeel van een drieluik, waarin ik de gemeente, de energie coöperatie en een inwoner spreek. In deze aflevering spreek ik Ad Verhage, voorzitter coöperatie Buurtwarmte Enkhuizen.  

 

• René: Welkom Ad en fijn dat we in jouw woning deze opname mogen maken.

• Ad: Dank je wel.

 

• René: Het is een mooie wijk zie ik.

• Ad: En een mooie woning.

 

• René: Ik heb ‘m nog niet helemaal gezien natuurlijk, maar ik vind het, van wat ik zo zie, vind ik dat in elk geval.

• Ad: Het is ook een mooie wijk. Het is een wijk waarvan de oudste huizen in 1980 gebouwd zijn en de rest, dus heel veel, tussen 1990 en 2000.
• René: ja.
• Ad: Dus vrij veel jonge huizen.

 

• René: Je zit hier prachtig. Ik zag net al een paar zwanen voorbij komen zwemmen.

• Ad: Ja.

 

• René: En als ik dan wat verder kijk dan zie ik huizen met heel veel zonnepanelen.

• Ad: Ja, Ook dat heel veel.

 

• René: Het is een wijk met een vruchtbare voedingsbodem voor de energietransitie denk ik.

• Ad: Ja, dat was eigenlijk ook wel een van de trickers  om er in deze wijk mee te beginnen.

 

• René: Want jullie zijn een burgerinitiatief en uiteindelijk is het burgerinitiatief geëvalueerd tot een energiecorporatie, zou je zo kunnen zeggen?

• Ad: Ja, we zijn met een paar mensen begonnen die, nou ja, die vonden dat we iets moesten doen aan de klimaatverandering. Aan de CO2 uitstoot. En vervolgens, nou ja, hoe dan? We hadden natuurlijk allemaal al zonnepanelen. Dat is zoals je zegt. En wat moet je dan? Nou, dan komt dus die warmte komt om de hoek kijken en dan zijn er verschillende oplossingen. Hoe ga ik dat dan doen? Ga ik dan zelf een warmtepomp kopen en alle andere mensen? Het zijn 250 of 270 huizen. Alle andere huizen ook een warmtepomp en vervolgens dan denk je, nou misschien kan het ook dat je het gezamenlijk doet. Dat ontzorgt een heleboel. Voordat je uitgezocht hebt welke warmtepomp je moet hebben, dan ben je er al een poosje mee bezig. En welke leverancier moet je hebben? Als je een goeie kunt vinden. Dus vervolgens dachten wij nou, we gaan eens uitzoeken of we dat gezamenlijk zouden kunnen doen.  Dan was er nog een bijkomstigheid dat toevallig in deze wijk of tegen deze wijk aan is een bollenboer en die heeft een bron. En die bron die benut hij niet helemaal. Daar is enige capaciteit over. Nou als buren spreek je elkaar natuurlijk en dan leg je het een met het ander aan elkaar. Zou dat wat zijn om het te koppelen. De warmte uit de bron die over is en aan de andere kant de huizen die verwarmt moeten worden.

• René: En dat is Karel Bol Bloemen geloof ik? Dat het bedrijf heet.

• Ad: Ja, Karel Bol Bloemen BV

 

• René: Ja. Daarmee is de techniek duidelijk he? En daar zijn jullie met buurtwarmte mee aan de slag gegaan, maar vervolgens moet je natuurlijk al je andere buurtgenoten meekrijgen. En dat is een hele uitdaging voor energie coöperatie lijkt mij.

• Ad: Ja. Maar er was eigenlijk nog een eerder traject dat je zegt nou we hebben wel het idee, maar zou dat ook haalbaar zijn. En vervolgens hebben we dus een ingenieursbureau gevonden die daar een haalbaar studie op los gelaten heeft. Die heeft uitgerekend hoeveel warmte er in de bron beschikbaar zou kunnen zijn, hoeveel warmte er nodig is. Nou, het eindresultaat van dat rapport was dat het haalbaar is.

 

• René: Dus jullie konden met die haalbaarheid boodschap konden jullie de wijk in?

• Ad: Ja, we konden de wijk in. En dat hebben we eigenlijk nog veel eerder gedaan, dat we de wijk in zijn gegaan. Want we hebben gedacht, we moeten het niet hebben dat een paar mensen aan iets bezig zijn terwijl een andere mensen in de wijk er niets van af weten. Dus begin af aan hebben wij briefjes rond gebracht bij alle bewoners om hun te informeren over, nou ja,  het idee wat we hadden. En de haalbaarheidsstudie dat het haalbaar was. En wat er vervolgens zou kunnen en moeten gebeuren.

 

• René: Wat vond de gemeente van jullie initiatief?

• Ad: Die vond dat prima. Maar, die waren eigenlijk, toen wij begonnen met ons initiatief, nog niet helemaal daarmee bezig. Ze waren bezig met die transitievisie, maar die was toe nog niet vastgesteld. Er waren wel een paar klankbordbijeenkomsten ook geweest waar we elkaar troffen. Van begin af aan is er een man van de gemeente, die ik al eerder kende vanuit de zonnepanelen geschiedenis, is er bij betrokken geweest. Die heeft het ook bij de gemeente laten landen en vervolgens heeft de gemeente het toen mooi opgepakt, want in de transitievisie warmte is toen deze wijk ook als kansrijke wijk naar voren gekomen.

 

• René: En daaruit kwam dan  weer het besluit om jullie als proeftuin aan te melden binnen aardgasvrije wijken. En is dat, ja jullie zijn dan nu dus zo’n proeftuin, omdat te kunnen worden hebben jullie vast ook afspraken met de gemeente moeten maken? Van wie gaat wat doen en hoe gaan we dat doen? Hoe zijn deze gesprekken gelopen?

• Ad: We doen dat gezamenlijk. Tot op heden doen we het gewoon gezamenlijk. Want voordat je een schop in de grond kunt zetten, moet er eerst een wijk uitvoerdersplan komen. En dat wijk uitvoerdersplan, we hebben subsidie gekregen van de provincie om dat klaar te maken. Daar zijn we nu mee bezig. Dat doen we een op een samen met de gemeente. Dus alle besluiten die wij nemen, want de besluiten die we nu nemen gaan voor een groot deel ook in gelden straks als we bij de uitvoering komen. En die samenwerking is prima. Van begin af aan is die uitstekend geweest.

 

• René: Ik had het er net al een beetje over. Je gaat de wijk in, je gaat met de inwoners spreken. Hoe is de gemeente daarbij betrokken? Is dat iets wat aan jullie als buurtwarmte wordt overgelaten?

• Ad: Daar is de gemeente niet bij betrokken. We hebben wel regelmatig overleg met de afdeling communicatie van de gemeente om te kijken, nou, zullen we het zus of zullen we het zo doen. Maar de wijkbewoners die benaderen wij zelf. Overigens nadat dat idee dus haalbaar bleek zijn we begonnen met het oprichten van een coöperatie. En de ledenwerving voor die coöperatie. Dat betekende dat eigenlijk binnen zeer korte tijd hadden wij in de buurt van 100 leden. Dat zijn allemaal mensen die zeggen, nou we vinden het initiatief vinden wij leuk. We vinden het leuk om erbij betrokken te blijven hoe het uitgevoerd zou kunnen worden.

 

• René: Dan heb je eigenlijk al 40 % van je wijk als lid van de coöperatie. Dat is best heel groot.

• Ad: Ja dat is heel veel. Met die leden, maar ook met die andere geïnteresseerden houden wij natuurlijk informatiebijeenkomsten. En we houden een vergadering en we gaan ergens dus op bezoek. We zijn onlangs aan de Holenweg wezen kijken in Hoorn waar al een netwerk is. Dan gaan er ook weer een aantal bezoekers mee. Dus zo proberen we steeds een aantal bewoners, zo probeer je het steeds bij te houden.

 

• René: Je bent bij de Holenweg geweest. Dan organiseren jullie vanuit buurtwarmte een soort van excursie naar de Holenweg? Hoeveel mensen gaan er dan zoal mee?

• Ad: Dat waren er een stuk of 10 of 15. Dat viel eigenlijk wel een beetje tegen. We hadden wel wat meer verwacht, maar ik heb begrepen dat Enhuuzers nou niet zo heel makkelijk reizen. Dus de volgende keer zullen we een bus organiseren.

 

• René: Mag ik daaruit afleiden dat u geen Enkhuuzer bent?

• Ad: Nee , klopt.

 

• Rene: Oké. ’s Lands wijs, ‘s lands eer zeggen ze dan natuurlijk. Maar, dan raak je ook wel een punt., he? Want er zitten dus toch wel cultuur verschillen zou je kunnen zeggen. De Enkhuizer die reist niet graag en betekent dat je, als je weer een excursie gaat organiseren dat je dat anders zou doen?

• Ad: Dat zei ik al. Dan gaan we een bus organiseren. Dat ze mee kunnen rijden.
• René: Oké. Nu moest iedereen op eigen Rengelegenheid komen.
• Ad: Ja.
• René: Met een bus is veel gezelliger natuurlijk.
• Ad: Dat is zeker. Veel gezelliger.
• René: Bovendien kan je dan ook naderhand met elkaar bespreken hoe het was.
• Ad: Ja dat kan. In een bus kan heel informatief zijn ook.

 

• René; Ja, ja. Want denk je dat de inwoners van de wijk nou blij zijn dat buurtwarmte dit doet? En dat het niet vanuit de gemeente naar hun toekomt? Heb je daar een beeld van?

• Ad: Nee. Daar heb ik geen beeld van. Ik weet wel dat zij iedere keer heel erg blij zijn over al het werk wat het bestuur en een aantal andere mensen dus doen. Want er zijn best wel veel mensen bij betrokken. We hebben vijf bestuursleden, we hebben zeven energiecoaches die mensen helpen om het gebouw, de woning duurzamer te maken. Er zijn wijkambassadeurs, waar mensen dus zo binnen kunnen lopen en vragen ik heb nog een vraag. We houden een energie café een keer per maand. Op een zaterdagmiddag.

 

• René: Hebben jullie daar een vaste locatie voor?

• Ad: Nee, dat doen we echt bij toerbeurt. Dat we zeggen de volgende keer is het bijvoorbeeld bij mij. De vorige keer is het geweest ergens aan de Stullenbaan. En de volgende keer zal het ergens aan de….ja.
• René: Ik weet hier de weg niet. Dus ik heb geen idee. Maar op een andere locatie.
• Ad: Weer op een andere locatie. Op een andere locatie.

 

• René: Dat rouleert dan onder de bestuursleden?

• Ad: Nee, nee dat gaat buiten de bestuursleden om.
• René: Oké, dus iedereen is wel echt heel intrinsiek betrokken bij dit verhaal.
• Ad: We hebben ook nog iemand die ons helpt met juridische zaken. Vervolgens zijn er nog ongeveer zeven a acht mensen die hand en span diensten willen verrichten. Bijvoorbeeld die briefjes huis aan huis bezorgen, of een bijeenkomst organiseren, om de zaken goed te laten verlopen.

 

• René: Jullie zijn allemaal vrijwilligers?

• Ad: We zijn allemaal vrijwillig.

 

• René: Dat is best wel een grote vraag aan vrijwilligers om het allemaal te regelen lijkt mij?

• Ad: ja, en toch. De mensen die dat nu doen, die doen dat graag.

 

• René: ja, het kost een hoop tijd. Nou zonder je te willen beledigen denk ik van je bent vast wel met pensioen.

• Ad: Vast wel ja.

 

• René: Daar is tijd. Zijn het allemaal mensen van uw leeftijd?

• Ad: Nee, nee. Er zijn ook jongere mensen bij betrokken. Maar, kijk, de mensen die natuurlijk gepensioneerd zijn, die hebben de meeste tijd. En die zul je sneller vinden om bijvoorbeeld bestuurslid te zijn, dan mensen die nog volop in hun werk zitten met kinderen en bij school en bij sport enzovoort betrokken zijn. Dat is ook altijd het argument dat ze zeggen, nou daar hebben echt geen tijd voor Ad. Maar als het gaat over hand en spandiensten bijvoorbeeld. Nou, daar wil ik wel aan meewerken, want ik vind het een hartstikke goed initiatief.

 

• René: Ja. Dat is wel heel belangrijk natuurlijk. En ik denk ook dat, op het moment,  dat mensen dat vrijwillig willen doen, dan zijn ze ook echt gemotiveerd. Anders doen ze het niet.

• Ad: Dat is ook zo.

 

• René: Als je nu kijkt naar de samenwerking tussen buurtwarmte en de gemeente loopt dat zoals jullie dat zouden willen? Of zou je daar andere dingen willen zien?

• Ad:  Wat mij betreft loopt het prima. We hebben een hele goede verstandhouding met elkaar. En we hebben ook steeds overleg en we doen dingen samen. Ja dus. Wat mij betreft is dat prima. De gemeente die staat erachter. Die heeft dat ook aangegeven, natuurlijk. Een kansrijke wijk. Dat betekent dat we daar ook alle medewerking van krijgen. Zowel financieel als ook ambtelijk.

 

• René: Oké. En de inwoners in de wijk, die hebben jullie wel eens gepeild of ze tevreden zijn over de manier waarop jullie hierover communiceren of gooi je dat gewoon op ledenvergaderingen?

• Ad: Op ledenvergaderingen hoor je dat. We hebben nog niet gepeild in de wijk. Nee.

 

• René: Want het is natuurlijk best interessant om te weten wat de niet leden ervan vinden natuurlijk. Maar goed, jullie zijn nog niet zo lang een proeftuin. Dus ik gok dat het nog wel een keer gaat gebeuren.

• Ad: Vast en zeker. Dat zal zeker ook moeten. Het gaat wel heel snel hoor. We zijn nu met het wijkuitvoeringsplan bezig en volgend jaar moeten er handtekeningen gezet worden door de bewoners. Dat betekent dat ze goed geïnformeerd moeten zijn en dat ze er ook achter staan.

 

• René: Dat is best een heel belangrijk moment he? Want het gaat om lage temperatuur verwarming. Het vraagt ook wat investeringen van de mensen zelf in huis. Dat zal voor de een gemakkelijker zijn dan voor de ander. Hoe gaan jullie daar mee om? Want stel nu, 98% van de wijk zegt gaan we doen en 2% wil gewoon niet? Wat kan je dan als buurtwarmte?

• Ad: We zijn nog bezig om de businesscase te berekenen. Daar moeten we dus allemaal uit kunnen komen. Ja, we zijn bezig om een businesscase op te zetten waarbij in de eerste instantie 50% mee doet. Ja, en dat we dan nog vijf jaar hebben, zodat ieder jaar nog 10% of 8% toe kan treden tot die coöperatie en tot het warmtenet. Want er zijn nu enkele mensen die hebben pas een nieuwe gasketel gekocht of die zeggen, nou we zijn van plan om te verhuizen of we zijn oud.
• René: Het zal mijn tijd wel duren.
• Ad: Het zal mijn tijd wel duren. Het zou allemaal kunnen en die mensen moeten, er zijn er ook zelfs al die nu een warmtepomp gekocht hebben. Die zal ook over een aantal jaren toch weer vervangen moeten worden. Dan is er een tijd om voor die mensen ook nog tijd voor. We zullen niet in een keer 98% hebben. Dat kan natuurlijk nooit. En bovendien zijn er een aantal mensen die zeggen, we willen het gewoon zelf regelen. We willen niet bij een warmtenet. We willen zelf bijvoorbeeld een bron slaan. Of we willen zelf een lucht-water warmtepomp aanschaffen.

 

• René: Want de coöperatie, zoals jullie hebben opgericht wordt straks ook eigenaar van het systeem?

• Ad: Ja, ja.

 

• René: Dus eigenlijk wat minister Rob Jetten een tijdje geleden heeft geroepen, van het moeten allemaal publieke systemen worden. Ze moeten van de inwoners zijn. Daar hebben jullie eigenlijk al invulling aan gegeven op deze manier?

• Ad: Ja, dat vinden wel. We vinden zelf dat wij ook een publieke sector zijn. Omdat het gewoon de bewoners uit de wijk zijn. Dus, ja, wij gaan daar gewoon mee door. En bovendien heeft minister Jetten ook gezegd dus,  dat de wet pas in 2030 gaat gelden en dan ligt die van ons er al heel lang.
• René: Dat is heel optimistisch. Ik bedoel, dan hebben we nog zeven jaar.
• Ad: ja, ja.

 

• René: Dat vind ik wel mooi, dat u zo optimistisch bent. Ik denk ook dat je optimistisch moet zijn om dit soort trajecten te trekken.

• Ad: Dat ziet er ook echt naar uit. Zo snel gaat het ook met berekeningen en we zijn nu bezig om het leidingwerk uit te tekenen, waar of dat precies moet komen en wat we daar tegen komen onder de grond aan wat geologie en vervuiling, of dat die er niet zijn. En vervolgens duurt het ook niet meer zo lang voordat we een schop in de grond kunnen zetten.
• René: spannende dingen allemaal.
• Ad: Ja, heel spannend. Het spannends is natuurlijk gaan de bewoners mee, zien die dat zitten, willen die mee.

 

• René: Je hebt er wel vertrouwen in dat al die bewoners mee gaan in het traject?

• Ad: Die 50% wel.  Ja, daar heb ik vertrouwen in. Want ik denk, dat ze toch net als ons, ook wel een beetje die klimaatverhalen meekrijgen. Dat ze misschien toch wel iets willen doen voor hun kinderen en kleinkinderen om te voorkomen dat die straks toch met natte voeten of hele hoge kosten te zitten.

 

• René: heeft het veel overredingskracht?

• Ad: Nu met deze gasprijzen natuurlijk dan wil je al snel wat anders.

 

• René: Dat helpt het overtuigen van mensen wel mee denk ik, met de huidige prijzen. Zijn er nog andere argumenten die jullie hebben gebruikt? Van dat het comfortabeler is ?

• Ad: Nee, Ontzorging hebben wij gebruikt. Dus tegen het klimaat. En nu dus, het mag niet duurder worden. Dat staat dus ook in dat haalbaarheidsrapport. Het heeft geen enkele zin als we straks met een voorstel komen wat duurder uitkomt dan een andere vorm van duurzame verwarming. Dan hebben we het niet goed gedaan. Dan moeten we eerst terug. Dan gaan we weer terug naar de PAW. En dan zeggen we, ja wat we toen bedacht hebben, drie jaar geleden. Intussen is de wereld veranderd en alle prijzen zijn veel duurder geworden.

 

• René: Nou ja, goed. De wereld verander natuurlijk continue. En woningen moeten mee veranderen. Nou heb ik ook al rondgekeken. En ik zie nog radiatoren hangen. Moeten die er nog uit?

• Ad: Nou, wij hebben in ons huis, hebben wij  al vloerverwarming laten aanleggen deze zomer. En de radiatoren hingen ons niet in de weg, die hebben we gewoon laten hangen.

 

• René: Kijk. Ik weet van mij zelf. Ik heb het ook gedaan. Ik heb ze tien jaar laten hangen, denk ik. Nooit meer aangezet. Toen heb ik ze eraf gehaald.

• Ad: Ja. Hier staan ze gewoon aan. Maar ze kunnen er zo af, want de vloerverwarming doet het fantastisch.

 

• René: Ja, precies. Het systeem straks, kun je daar ook mee koelen?

• Ad: Daar kun je ook mee koelen. Dat is het voordeel dus van die zeer lage temperatuur  waar we voor gekozen hebben. Dat je niet alleen kunt verwarmen maar je kunt er ook mee koelen.

 

• René: Ik kan mij voorstellen dat de bewoners daar wel enthousiast van worden?

• Ad: Ja. Althans de huizen die daarvoor geschikt zijn. Je moet dan wel of vloerverwarming hebben of convectoren hebben in plaats van radiatoren.
• René: Ja, dat snap ik.
• Ad: Daar kun je dus goed mee koelen.

 

• René: Maar ik neem aan, dat als mensen horen dat ze daarmee kunnen koelen. Dat ze in plaats van een airco wel de vloerverwarming of de convectoren eruit halen.

• Ad: Dat hebben wij hebben wij wel gedaan in het verleden. Er hangt hier al een airco, maar als we het nu nog zouden doen, dan zouden we het niet meer doen natuurlijk.
• René: Dat snap ik.

 

• René: Zijn er nog dingen waarvan u zo zegt, nou ja, in relatie tot de gemeente of tot de inwoners waar u nog aandacht aan zou willen besteden?

• Ad: Ik denk dat ik alles wel gezegd heb. Of dat je alles wel gevraagd hebt.
• René: Dat is hartstikke fijn.

 

• René: Dan sluiten wij daar bij deze mee af. Dan bedank ik u hartelijk voor dit gesprek. Ik vond het een leuk gesprek.

• Ad: Graag gedaan. Dank je wel.

 

Voice over:

Deze podcast is opgenomen door het programma Aardgasvrije Wijken. We danken alle mensen die voor en achter de schermen hebben meegewerkt. Deze en andere afleveringen kun je terugluisteren op www.aardgasvrijewijken.nl.

 

Podcast Enkhuizen, deel 3

 

Voice over:

Welkom bij deze Podcast voor gemeenten van het programma aardgasvrije wijken.

Om van elkaar te leren gaan we in gesprek met gemeenten die werken aan het aardgasvrij maken van wijken. Luister mee als zij ons vertellen over hun projecten, ervaringen en plannen.

 

René Schellekens:

Ik ben in Enkhuizen bij de proeftuin Gommerwijk West. Deze podcast is een onderdeel van een drieluik, waarin ik de gemeente, de energie coöperatie en een inwoner spreek. In deze aflevering spreek ik Marja, inwoner van Gommerwijk.  

 

• René: Hee, Marja. We zijn hier in het huis van Ad. .

• Marja: Hallo.  

 

• René: Hoi. Ik vind het heel leuk om juist een inwoner van de wijk te spreken. Ik ben zo benieuwd hoe je een en ander ervaart.

• Marja: Ja, dat kan ik mij voorstellen.

 

• René: Jullie zijn bezig met het aardgasvrij worden, het aanleggen van een lage temperatuurwarmte systeem. Hoe heb je daar voor het eerst van gehoord?

• Marja: Wij hebben als bewoner een briefje in de bus gekregen. Nou, een briefje wel een A4’tje vol geschreven. Waarin uitleg, een hele prille uitleg over het feit van dat we allemaal toch iets moeten gaan doen met van het gas afgaan, isoleren van de woningen en dat hier een paar mannen waren in de wijk die, nou, iets in gedachte hadden. Dat iets was in dat stadium heel vaag.

 

• René: Weet je nog van wie die brief kwam?

• Marja: Ad Verhage, was daar wel de voortrekker in. Volgens mij stond Martin er ook al op en ja nog een paar mensen.

 

• René: Het was in elk geval niet van de gemeente?

• Het was niet van de gemeente. Nee, niet dat ik weet. In ieder geval in die fase heb ik daar niet bewust mee. …

 

• René: Want stel dat het een officiële brief van de gemeente zou zijn geweest. Had je daar dan anders over gedacht? Ja, dat is moeilijk te zeggen natuurlijk.

• Marja: Ja, dat zou wel anders kunnen zijn geweest. Deze brief zou je ook heel makkelijk in het oud papier hebben gegooid. Het was gewoon een wit A4’tje met een heel verhaal erop en ook, nou ja, het was niet heel duidelijk eigenlijk.
• René: Oké.
• Marja: Wel wat men wilde. Maar wat dat dan eigenlijk precies voor je zou betekenen dat was wel vaag nog. 

 

• René: Maar maakte je dat niet juist nieuwsgierig?

• Marja: Ik had wel gelijk zoiets van ja, we moeten toch een keertje die kant op. Dus ik heb mij er toen wel voor aangemeld en het allemaal rustig op mij af laten komen. Maar ik kan mij ook voorstellen dat mensen raar hebben gekeken, zo van, wat is dit nou? En die het bij het oud papier hebben gedaan.

 

• René: Want als zo’n brief dan binnen komt en je gaat de dag erna, of even erna. Dan ga je op straat of naar de winkel. Gaat het daar dan over?

• Marja: Ik heb er niet heel veel over gehoord, eerlijk gezegd.

 

• René: Is dat nu veranderd?

• Marja: Ja, inmiddels zijn we twee jaar verder he? Want ik weet, het is ergens eind november, begin december geweest. Ja, ik denk dat er nu wel heel meer over gesproken wordt. Maar nog niet genoeg.

 

• René: We hebben natuurlijk ook twee jaar gehad dat we elkaar niet zo vaak zagen. Dat zal ook nog wel gespeeld hebben?

• Marja: Dat zal zeker ook niet echt hebben meegewerkt. Dat is waar.

 

• René: Maar is het een onderwerp, waar jij zo ie zo  mee bezig bent? Het verduurzamen van je woning?  

• Marja: Ja, ik was er niet direct mee bezig. Wij hebben wel al eerder bedacht, dat we iets met isolatie moesten doen. Omdat wij altijd al vonden dat de vloer erg koud was. Dus, in die zin van het woord waren we er al wel een beetje mee bezig. Maar hadden we er nooit handen en voeten aan gegeven. Wel zonnepanelen, die hadden we al wel genomen. Maar, ja, er kon in ons huis wel wat gebeuren.  

 

• René: In wat voor huis woon je? Is dat een vrijstaande woning?

• Marja: Het zijn geschakelde woningen. Geschakeld door middel van garages en wij wonen op een hoek daarvan.

 

• René: Oké. Hoe oud is dat huis?

• Marja: Het huis is opgeleverd in 92. Maar, het is echt met minimale kosten gebouwd.

 

• René: Maar daar zat al wel iets van isolatie in toch? Want dat moest volgens mij in 92 al wel.

• Marja: Ik ben er nu wel achter gekomen. Ik ben al een en ander wezen uitzoeken bij de gemeente Enkhuizen en ook een oud bestek opgevraagd. En dan blijkt, het bestek is dus van 90, 1990, en de bouwregels waren toen wel anders als in 92. Want ergens in 91 is er een omslagpunt gekomen.

 

• René: Ja dat klopt. Daar hadden ze dus handig gebruik van gemaakt?

• Marja: Ja, ik denk zo maar dat onze bouwregels nog op 1990 zijn gestoeld.

 

• René: Ja, ja. Nou ja goed. Al toen de vergunning afgegeven was, dan werkt dat zo natuurlijk. Maar je bent dus bij de gemeente geweest? Is dat ook naar aanleiding van wat hier allemaal gebeurd, zeg maar, rondom die buurtwarmte?

• Marja: Ja.  Want het was ook best wel onduidelijk. We hadden eigenlijk niets van ons huis, alleen een klein, ja ook een A4 blaadje met een tekening, een plattegrondje hoe de indeling van het huis wordt. Maar verder heel weinig informatie. Ook niet over materialen. Toen bedachten we dat schijnbaar niet.

 

• René: Nee, nee. Dus je hebt eigenlijk de gemeente vooral gebruikt als informatiebron?

• Marja: Ja, we wilden eigenlijk weten van wat voor materialen zijn er nou gebruikt voor ons huis. Dus is ik heb dat bestek opgevraagd. Nou, dat ziet er ook niet heel professioneel uit. Dus het is toen echt wel heel eenvoudig allemaal gegaan.

 

• René: Is dat nou iets waarvan je zegt van nou, dat is eigenlijk wel handig geweest als de gemeente dat aan alle buurtbewoners aangeleverd had dit soort informatie?

• Marja: Het zou wel vriendelijk zijn geweest. Ik heb er nu nog voor moeten betalen.
• René: Ook nog.
• Marja: Het heeft mij ruim twintig euro gekost. Ik heb daarbij ook een tekening van het palenplan en ik had zelf nog een tekening. Toevallig, mijn echtgenoot toen de tijd die werkte bij de gemeente. Dus die had toen al wel een meer detailtekening meegenomen. Maar toen hebben we nooit bedacht dat we ook wel een bestek zouden kunnen gebruiken.

 

• René; De communicatie die er dan plaatsvindt, he? Eerst krijg je zo’n wit briefje nog. Waar waarschijnlijk nog geen logo op stond van buurtwarmte of wat dan ook?

• Marja: Nee, dat was er nog niet.

 

• René: Dat evalueert. Ik neem aan dat er inmiddels wel een logo is? Ik heb er Ad niet naar gevraagd toen ik hem hier sprak. 

• Marja: Het is nu officieel een stichting en die heeft inderdaad een mooi  logo gekregen ja.

 

• René: Hoor je in dit hele traject ook iets van de gemeente?

• Marja: Nee, daar missen we ook wel wat in. De gemeente is er wel bij betrokken. Ik weet, we hebben ook subsidie van de gemeente. Als er wat bewonersbijeenkomsten zijn dan is de gemeente ook regelmatig aanwezig. Een vertegenwoordiger van de gemeente. Maar vanuit de gemeente zelf, officiële informatie direct voor de bewoners, die heb ik nog niet gezien.

 

• René: Want je zegt we missen daar wat in. Is dat dan wat je mist. Die officiële informatie?

• Marja: Nou ik denk zelf. We hebben laatst een excursie gehad naar het Holenkwartier. Dat is een nieuwe wijk in Hoorn. Daar hebben ze oude fabrieken van Philips die worden gesloopt of omgebouwd. Een deel is nog niet zeker. Daar gaan ze helemaal van het aardgas af, of zijn ze ervan af. Die wijk wordt dus soortgelijk als onze wijk met buurtwarmte voorzien. Dat was een hele leuke excursie, maar er deden maar weinig mensen aan mee. En dan denk ik:  ‘Hoe komt het dat er zo weinig mensen zich opgeven voor zo’n excursie, die voor een bewoner toch ontzettend interessant is?’ Vooraf dacht ik: ‘Hij is interessant.’ Maar na dat ik het allemaal heb gezien, heeft het mij echt heel veel wijzer gemaakt.

 

• René: Want hoe denk je dat dat komt dan?

• Marja: Omdat het te weinig leeft, omdat men misschien nog te weinig vertrouwen heeft in dat het goed gaat komen, of vertrouwen heeft in de financiële middelen. Ik denk dat het meer leeg is

 

• René: De eigen financiële middelen dan?

• Marja: Uiteraard, maar ook hoeveel het daadwerkelijk gaat kosten. Dat is op dit moment nog niet duidelijk en ik denk dat er ook een stukje vertrouwen moet zijn dat het ook goed gaat komen. En dat vertrouwen zou de gemeente meer kunnen geven. Want ja, er staat wel plotseling een stichting die een heleboel roept wat ze willen en wat ze kunnen. Maar geloof je dat dan zondermeer dat het goed gaat komen?

 

• René: Ja. Zou je daar meer geloof aanhechten als de gemeente dat zou zeggen?

• .Marja: Ja. Het is wat officiëler dan.

 

• René: Heb je het idee dat je er dan op terug kan vallen ofzo?

• Marja:  Enerzijds dat, maar anderzijds ook omdat het van een officiële instantie komt. Kijk, het gaat best wel om een heel ingrijpend project. Het heeft grote inbreuk op wat je allemaal nog moet doen aan je huis. Je moet er veel stappen voor ondernemen. Je moet veel uitzoeken. Daar missen we overigens ook als bewoner wel wat informatie over. Ik ben op zoek naar berdrijven die mij kunnen helpen met het isoleren van mijn woning. Maar bij wie ga ik dat vragen?

 

• René: Ja. Dat is lastig. Want er is heel veel druk op die markt nu. Bel maar eens iemand, dan ben je over een half jaar aan de beurt.

• Marja: Nou dat ook
• René: Als zal al een offerte komen opmaken, maar goed.
• Marja: Jazeker. Maar je weet ook niet wat voor isolatie moet je gaan gebruiken. Wat is het beste.

 

• René: Is dat iets waar buurtwarmte een rol in speelt? Of zou willen of moeten spelen?

• Marja: Buurtwarmte zou daar een grotere rol in kunnen spelen. Maar ik denk vooral ook.  Want je kan dat wel willen als buurtwarmte, maar als de bewoners dat niet vragen dan kan je het ook niet echt bij ze krijgen. Ik denk dat. Ik heb zelf het gevoel, dat de bewoners weten allemaal dat dit speelt, maar dat het voor hen nog een beetje een ver van de bed show is. Ze zien teveel beren. En dat herken ik. Dat had ik zeker voor de excursie had ik dat ook wel een beetje.

 

• René: Zie je dan bijvoorbeeld ook op tegen het gedoe van alles wat je in je huis en om je huis moet regelen?

• Marja: Ja. De mensen zijn druk en je moet best wel een boel uitzoeken.

 

• René: Uitzoeken. Maar ook als ze bezig gaan, zeg maar. Het geeft toch vaak wat rotzooi enzo?

• Marja: Jazeker. Daar moet je wel zin in hebben.
• René: Precies.
• Marja: Weet je, als helemaal duidelijk is bij de mensen wat voor voordelen ze daaruit krijgen. Naar aanleiding van het bezoek aan Holenkwartier. Daar was een bewoner die betaalde honderd euro voor zijn verwarming van zijn huis en zijn warmwater. En er kwam alleen nog een beetje elektra bij voor het werken van die pomp. Maar hij had natuurlijk ook zijn zonnepanelen. Dus eigenlijk kostte het hem niet zoveel.
• René: In deze tijd al zeker niet. Als het dan met honderd euro te doen is.
• Marja: Zeker. En dan zijn wij natuurlijk benieuwd hoe dat in onze wijk gaat. Wat gaan wij ervoor betalen. Dat is wel iets wat eerst duidelijk moet worden, denk ik.

 

• René: Want ik heb begrepen dat de coöperatie die heeft 100 leden. Dat is toch al bijna 40% van de wijk. Aan de andere kant zeg jij, het leeft nog niet zo. Dat vind ik dan raar, zeg maar.

• Marja: Nou ik denk. Mensen zijn er wel allemaal van op de hoogte. Daar mankeert het niet aan. Maar, het vertrouwen dat het kan gaan gebeuren en dat het voor hen interessant is om daarin mee te doen, dat is er nog niet helemaal.

 

• René: Heb je dan het idee, dat ze het een beetje voor zich uitschuiven? Zo van ik weet dat het komt, maar nog niet morgen.

• Marja: Ja, dat zou heel goed kunnen. En dat zou kunnen veranderen denk ik, als er wat meer duidelijk wordt over de kosten, terugverdientijd. Ik bedoel, als je investeert in zonnepanelen. Toen wij ze kochten duurde het ook tien jaar voordat je het had terugverdient. En zo moet je ook gaan denken, denk ik.

 

• René: Ik weet het niet. Ik kan mij ook voorstellen. Ik heb begrepen dat je straks ook kan koelen. Dat is in de zomer natuurlijk best heel fijn. De zomers worden niet kouder over het algemeen. Dus een stuk comfort krijg je er natuurlijk ook bij. Dus daar waar je investeert in een keuken of een badkamer, dan vraag je je ook niet altijd af verdien ik het terug. Maar dan is het een stukje esthetiek of comfort voor wat je terugkrijgt.

• Marja: Dat is zeker een overweging om hierin te stappen. In het Holenkwartier deden ze dat ook. We spraken er ook een bewoner. Die was daar heel enthousiast over.

 

• René: Is dat dan ook iets wat met jullie gecommuniceerd wordt? Dat soort voordelen?

• Marja: Of dat op dit moment wel heel duidelijk bij de bewoners komt, dat vraag ik mij af. Kijk, ik mij er meer in verdiept omdat ik er dan ook heel in geïnteresseerd ben. Maar ik kan mij voorstellen dat de bewoners die allemaal een afwachtende houding hebben. Van joh, kom er maar mee dan zie ik het wel. Dat die nog niet de indruk hebben wat de voordelen allemaal zijn.

 

• René: Wat mij ook een voordeel lijkt, maar dat weet ik niet. Dat moet zich ook naar maar uitwijzen natuurlijk. Ik heb begrepen dat jullie met coöperatie straks eigenaar worden van het systeem. Vind je dat juist aantrekkelijk? Of denk je, nou  dat weet ik niet?

• Marja: Dat is misschien ook nog een stukje waar mensen tegenop zien. Maar ook dat mensen bang zijn van, oké. Als bijvoorbeeld Karel Bloem Bollen de levering stopt hebben we dan nog wel voldoende om ons huis te verwarmen? Gaat het dan allemaal wel door? Krijgen we er geen problemen? Dat zijn allemaal onderdelen waar mensen nog best wel onzeker over zijn denk ik.

 

• René: Dat zijn eigenlijk best nog veel vragen bij jullie? Bij jou in elk geval.

• Marja: Er is ons echt verzekerd dat er wel een aantal back-ups zijn. Dus, dat is eigenlijk voor mij niet de vraag. Maar dan kom je weer terug op die betrouwbaarheid. Geloven we het ook allemaal dat het goed komt?

 

• René: Dus uiteindelijk heeft dat heel veel met vertrouwen te maken. Je zegt het ook al. Je geeft ook de indruk, van dat als er een officiële instantie komt, zou ik het eerder of meer vertrouwen of sneller vertrouwen. Dat weet ik niet.

• Marja: Ik weet niet of dat alleen voor mijzelf geldt, omdat ik wel iemand ben die zelf initiatief neemt. Dus ik zorg dat ik die informatie krijg. Dus ik zorg wel dat ik daar zelf vertrouwen in krijg wat ik doe. Maar dat werkt niet voor iedereen. En ik denk wel dat de gemeente wel iets meer daarin zou kunnen betekenen.

 

• René: Want als ik de gemeente spreek, dan hoor zeggen nou we leggen de regie enzo, leggen we vooral bij buurtwarmte neer, omdat die dichter bij de inwoners staan.

• Marja: Ja, dat is lekker makkelijk voor de gemeente. Dat kost hun dan minder tijd en energie. Maar, ik zou zeggen, juist vanuit de gemeente ga ernaast staan en geef de bewoners ook eens een officiële brief over wat de bedoeling is.

 

• René: Eigenlijk vind je dat ze zich te weinig laten zien?  

• Marja: Dat is wel mijn mening.

 

• René: Dat vind ik wel interessant. Je hoort juist. Ik kom overal in het land en dan hoor ik vaak van nou, burgerinitiatieven die genieten het vertrouwen van de inwoners en dat is denk ik ook wel zo op persoonlijk niveau, maar op het moment  dat het over dat soort berekeningen gaat dan denk je van nou, het is toch wel fijn als er een officiële instantie achterstaat hoor ik jou zeggen.

• Marja: Ja. Ik heb de indruk dat het zo is in de gemeente. En nogmaals ik heb daar zelf geen hinder van. Ik zorg wel dat ik die informatie allemaal krijg die ik allemaal wil hebben, Maar als ik om mij heen mijn oor te luisteren leg, dan denk ik dat, dat de mensen wel mee zal helpen. Voor de goede beeldvorming.

 

• René: Interessant vind ik dat. Een boeiende constatering. Ja, je hebt de coöperatie buurtwarmte. Speel je daar zelf een rol in? Ben je lid? Of ben je toevallig mee geweest naar die excursie?

• Marja: Ik ben dus mee geweest naar die excursie. Daar hoorde ik ook dat er een energiecoach was afgevallen en dat ze tekort aan energiecoaches hebben. Ik had al eens eerder bedacht om dat ook wel te gaan doen. Dat leek mij wel erg leuk, alleen die cursusdagen die kwamen bij mij niet goed uit. Maar nu er iemand uitviel dacht ik; Dan ga ik het toch weer proberen. Dus ik heb mij daar voor opgegeven. En ik start in januari, half januari start ik met de opleiding om energiecoach te worden.

 

• René: Dus ik zit hier gewoon met een energiecoach in wording aan tafel?

• Marja: Een energiecoach in wording.
• René: Kijk, dat is hartstikke mooi.
• Marja: Het lijkt mij hartstikke leuk.

 

• René: Het lijkt mij eigenlijk ook wel weer spannend als je dan bij buurtgenoten in huis moet gaan kijken en zeggen die muur dit en die radiatoren?

• Marja: Hoezo spannend? Het is vanuit mijn werk vond ik het altijd al wel leuk om bij mensen thuis te komen. Dat was toen altijd om foto’s te maken van hun tuin die wij als bedrijf hadden aangelegd.

 

• René: Wat voor werk deed jij dan?

• Marja: Ik werk bij een tuinontwerpbureau.
• René: Leuk!
• Marja: Frans Commandeur tuinontwerpen
• René: Dat is reclame, he?
• Marja: O, sorry. Dat mag niet he?
• René: Dat mag best.
• Marja: Het is maar in Hoogkarspel. Wij doen niks landelijk. Wij ontwerpen tuinen en leggen die aan. En mijn werk is de hele ondersteuning daarom heen. Het is niet zo’n groot bedrijf.

 

• René: Dus dat contact met de mensen dat zit daar al wel heel nadrukkelijk in?

• Marja: Ja, ik vond het erg leuk om dan het resultaat te bekijken en daar foto’s van te maken en die dan op de website te zetten.

 

• René: En dat ga je dan nu als energiecoach ook weer een beetje doen?

• Marja: Ja, het is natuurlijk wel een heel andere belichting. Je zal meer informatie aan de mensen dus ook moeten geven. Wat ik nu door de telefoon doe zal dan bij mensen thuis zijn. Maar het interesseert mij ook erg. Ook voor mijn eigen huis en toen dacht ik van, ja, als ik mij daar toch in ga verdiepen, waarom zou ik daar ook niet andere mensen mee helpen?

 

• René: Heel nobel zou ik bijna willen zeggen. Maar ook wel leuk weer. Eigenlijk is het een beetje het omgekeerde van wat je dan in je werk deed. Dan ging je foto’s maken en kwam je bij mensen thuis. Nu ga je mensen zeggen, van je zou dit of je zou dat kunnen doen. En dan fiets je straks door de straten en dan staat er een isolatiebedrijf bij een huis waar jij wel eens binnen geweest bent.

• Marja: Dat zou zo maar kunnen.
• René: Leuk!

 

 

 

 

• René: Zijn er nog dingen waarvan je zegt, nou, die moeten we nog even bespreken?

• Marja: Ik zou het op dit moment niet weten. Ik denk dat alles wel een beetje ter sprake is gekomen.
• René: Dat gevoel heb ik ook.

 

• René: Ik vond het een hartstikke leuk gesprek en hartstikke bedankt dat je met mij dit gesprek aan wilde gaan.

• Marja: Dank je wel.
• René: Dank je.

Voice over:

Deze podcast is opgenomen door het programma Aardgasvrije Wijken. We danken alle mensen die voor en achter de schermen hebben meegewerkt. Deze en andere afleveringen kun je terugluisteren op www.aardgasvrijewijken.nl.